ถ้าให้นึกภาพ มันคงนึกได้ยากอยู่สักหน่อย ที่มาถึง พ.ศ.นี้แล้ว เรายังจะมาปิดบังความเป็นตัวเองกันอยู่ เพราะหันไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากจะพูด อยากจะบ่น อยากจะอวด อยากจะแชร์กันเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด (โดยที่ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคนที่เขาเห็นการโพสต์ หรือทวีตของเราเนี่ย มันจะอยากอ่านอยากรู้ด้วยไหมแสรดดด)
อันนี้อาจจะเป็นหนึ่งพฤติกรรมใหม่ที่เกิดขึ้นมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง เพราะศาสดาซักกะเบิกเป็นผู้กรุยทางเอาไว้แท้ๆ .. โลกเราเลยชักจะขี้อวดมากขึ้นทุกวัน!
เอ๊ะ นั่นแสดงว่าที่ผ่านมาไอ้ที่พ่อแม่ผู้ปกครองพร่ำสอนเรามาตลอดว่า “เวลาเล่นเน็ตก็ให้ระวังนะลูก อย่าไปเปิดเผยข้อมูลตัวเองเกินไปนะลูก” นั่นก็จะเสื่อมมนตร์ขลังลงไปแล้วสินะ?
ไม่หรอกครับ
ท่ามกลางกระแสโซเชียลเน็ตเวิร์กสารพัดสารเพยี่ห้อจนมึนไปหมดแล้วว่าวันนี้จะอู้งานด้วยเครือข่ายไหนดี ก็ยังมีที่ว่างเล็กๆ ให้บริการใหม่ชื่อ “Path” (ออกเสียงว่า ผาด ก็ฟังดูไทยๆ ดีนะ เหมือนไอ้ผาดอีแม้นอะไรงี้) ได้เบียดขึ้นมาครองใจแฟนๆ ได้อย่างอบอุ่น.. อบอุ่นขนาดที่ใครๆ ก็นึกไม่ถึงว่ามันจะฮิตได้ขนาดนี้!
แล้ว Path คืออะไร มันจะไปต่างจากเจ้าพ่อในวงการที่ยืนเบียดกันแน่นเวทีอย่างไร เพื่อความเข้าใจ อยากให้แวะดูโฆษณากันก่อนครับ
ที่จริง Path รุ่นแรกสุดนั้นเกิดขึ้นมาเมื่อราวๆ ปีนึงมาได้ละ ผมมีวาสนาได้ใช้กะเขาเหมือนกัน แต่ใช้ได้เดี๋ยวเดียวก็เลิก เพราะนอกจากหน้าตาของมันจะแปลกจนคนที่ชินกับทวิตเตอร์อย่างเราเหวอแล้ว ตอนนั้นยังมีจุดตาย (ที่มองอีกมุมก็เป็นจุดขายจนเขาอวยกันนักหนา) คือ “มันรับคนได้ 50 คนเท่านั้น ดังนั้นไปต้อนเพื่อนสนิทของคุณมาเล่นซะดีๆ” .. ต.. แต่เพื่อนสนิทตูเล่นแต่เฟซบุ๊กทวิตเตอร์นี่หว่า แล้วจะกล่อมมันยังไงดีอะ
อันนี้รุ่นแรกครับ
ก็เลยเลิกเล่นไป จนมันกลับมาใหม่ ปรับจำนวนเพื่อนให้รับได้ถึง 150 คน และปรับดีไซน์ใหม่เป็นสีแดงแจงแวง (แต่รับได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่นะ) พร้อมลูกเล่นกุ๊กกิ๊กที่สัมผัสได้ทั้งคนใช้ไอโฟนและแอนดรอยด์
มาใหม่ในรุ่น 2 จนทำให้มีสาวกใหม่ เข้ามากรี๊ดกร๊าดกันมากมาย
เมื่อมันน่าใช้ คนก็หันมาใช้ และเมื่อคนหันมาใช้แล้วติด ก็ลากเพื่อนมาใช้
Path จึงค่อยๆ โตขึ้น แม้จะไม่เร่งรีบ (ไม่รู้จะเร่งรีบไปทำไม) แต่ก็อบอุ่นมากๆ ครับ
ด้วยไอเดียหลักของ Path คือการ “Share life” ซึ่งก็หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ ครับ การที่เราจะแชร์ความเป็นตัวเรา วิถีชีวิตประจำวันของเราโดยไม่ต้องมาเก๊กท่า ปั้นหน้า จัดฟอร์ม หาคำพูดสวยหรูให้ตัวเองดูดีมีที่ยืนบนสังคมออนไลน์ได้นั้น คนที่เราจะแชร์ด้วย จะต้องเป็นคนที่สนิท รู้ใจจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นแฟน เป็นพ่อแม่ ญาติโยม หรือแม้แต่จะเป็นเพื่อนที่คบกันหนิดหนม เห็นหน้ากันอยู่แล้ว ฯลฯ ..มันก็เลยน่าจะดีที่วันนึงเราจะมีพื้นที่สักแห่ง เอาไว้แบ่งปันความเป็นตัวเอง แบบไม่ต้องแสร้งเป็นใครก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่เรา เพราะคนเหล่านี้เขาเห็นไส้เห็นพุงเราหมดแล้ว อย่ามาแอ๊บ!
ด้วยข้อจำกัดของ Path ที่บรรจุเพื่อนได้เท่านี้ มันจึงเป็นพื้นที่ที่ปลอดนักการตลาด นักโฆษณา ที่ชอบเอาข้อมูลรกสมองมาเบียดบังพื้นที่ชิวๆ ของเรา.. นั่นเพราะคนที่แชร์ใน Path ก็คือญาติมิตรของเราทั้งนั้น มันจะถ่ายรูปตัวเองเกาตูดแคะขี้มูกมาโชว์ เราก็ยังรู้สึกได้ว่าเออ นี่แหละมึง (กดอีโมหัวเราะลงไป)
แต่ก็อย่างว่าครับ พอมันเริ่มดังในไทยได้สักพัก ก็จะเริ่มมีคนที่ใช้แบบผิดๆ คือรับแอดดะ แบบเดียวกับที่ทำมาในเฟซบุ๊กเป๊ะเลย (ที่จริงเฟซบุ๊กเขาก็ไม่ได้เอาไว้ให้แอดดะนะ) ผลคือแป๊บเดียวเพื่อนก็เต็ม พอเต็มแล้วก็ต้องมานั่งสกรีน ลบใครก็ไม่รู้ออกไปจากชีวิตกูซะ ถ้าขี้เกียจก็ยังจะเลี้ยงไว้ต่อไป และเล่นกับมันไม่สนุก 
เพราะเราไม่รู้จะบอกใครก็ไม่รู้ไปทำไมว่านี่ตูตื่นนะ ตูนอนนะ ตูฟังเพลง ตูบ่น ตูถ่ายรูป ตูมาถึงที่นี่ ตูเริ่มลงมือแดรกก๋วยเตี๋ยว ฯลฯ
ซึ่งทุกอย่างมันเป็นเรื่องส่วนตั๊วส่วนตัวของเรากันทั้งนั้น ซึ่งให้ไม่ได้เลยในทวิตเตอร์ (เราเลือกฟอลโล่วคนเฉพาะบางโหมดไม่ได้นี่หว่า อยู่ดีๆ มันก็การเมืองเฉ๊ย) เฟซบุ๊ก (อันนี้ตัวดี ไม่ต้องอธิบาย) หรือแม้แต่กูเกิลพลัส! (อีรายหลังนี่เคยแชร์เรื่องส่วนตัวแต่ตั้งวงผิด ซวยเลย)
แต่ทั้งนี้ก็ใช่ว่าสาวก Path จะอยู่ในโลกแคบเท่านั้นนะครับ เพราะก่อนที่เราจะโพสต์อะไรลงไป มันจะมีให้เลือกว่าจะให้แชร์ออกไปสังคมไหนก็ได้อีก (เช่น Facebook, Twitter, FourSquare) เพราะเราเป็นสัตว์สังคม! ถึงจะไม่รู้จักก็เหอะแต่ไหนๆ ถ่ายมาสวยแล้วขออวดหน่อย~
Path ไม่มี Username ..แค่รู้จักชื่อกันก็พอละ เดี๋ยวไปล้วงจาก Contacts มาให้ ดูเป็นมนุษย์ดี
Path ไม่มีเซเล็บ ไม่ต้องมาอ้อนแฟนคลับในนี้ ร้อยห้าสิบคนไม่คุ้มหรอก
Path ไม่มีลิงก์เด็ด คลิปเจ๋งมาแชร์ มีแต่เพลงที่เราฟังและอยากแบ่งให้เพื่อนฟังจริงๆ
Path ไม่มีคนแปลกหน้า หรือถ้าเผลอแอดมาแล้วก็กดลบไปไม่ยากเล้ย
Path จึงไม่ต้องพยายามหล่อ ไม่ต้องไปก็อปคำคมคนอื่นมาพูดเหมือนเป็นของตัวเอง (อุ๊ยห์)
Path จึงมีแต่เพื่อน พี่น้อง ญาติมิตรสนิทกันเท่านั้น ทีนี้อยากหาว อยากนอนอยากตื่นก็จิ้มไปจ้ะ
ต่อไปคงเจอแบบว่า เมิงตัดเพื่อนกูหรา แอ๊ดผาดไปไม่รับอ่า ดวกส์..
ก็ค่อยเลิกคบมันจริงๆ ละกันครับ
หมายเหตุ:
- เวอร์ชันในแอนดรอยด์นั้นความสามารถยังจะตามหลัง iOS อยู่หน่อยๆ (ใช่ซี้~)
ตรงที่ยังไม่มีฟิลเตอร์ถ่ายภาพงามๆ แต่คิดว่าต่อไปคงมีใช่มะๆ เถอะนะๆ ขอร้อง - ในแอปมันมินิมัลสุดๆ จนแทบจะไม่มี Settings ให้ปรับเล่นเท่าไหร่ (ชาว iOS คงชิน แต่ชาวแอนดรอยด์จะคันมาก) ถ้าอยากปรับก็เข้าไปในเว็บได้ครับ ที่ path.com/settings
